Wyszukaj na stronie
e-Urząd Biuletyn Informacji Publicznej Portal ePUAP - logowanie do systemu
Pokaż wyszukiwarkę

Zespół pałacowy Dzieduszyckich w Zarzeczu

Pałac powstał w latach 1817-1819 wg. projektu Magdaleny z Dzieduszyckich Morskiej przy pomocy Chrystiana Piotra Aygnera i budowniczego Fryderyka Baumana. Elementem wyróżniającym pałac spośród klasycznych budowli powstających na przełomie XVIII i XIX w. jest narożna rotunda, wzorowana znanej świątyni Sybilli Kumańskiej w Puławach, przybrana rzędem doryckich kolumn. W okresie swojej świetności pałac posiadał bogato urządzone wnętrza, przy czym każdy pokój pałacu urządzony był w odrębnym, indywidualnie dobranym stylu. Wewnątrz budynku znajdują się murowane kominki, upiększające liczne komnaty, sale i gabinety. 

Park Romantyczny - XIX wieku

Ogrody w Zarzeczu należą do najstarszych i najładniej rozplanowanych na Ziemi Przeworskiej. Zostały zaprojektowane przez hrabinę Magdalenę z Dzieduszyckich Morską. 
Do dnia dzisiejszego zachowana jest sieć nieregulowanych dróg z dużym parterem wodnym oraz z wyspą i kopcem widokowych. Na początku tego wieku rozebrano ruiny młyna wodnego na wyspie, w którym znajdował się salonik zaprojektowany na wzór pokoju przyjęć Marii Antoniny w Petit Trianon. W ogrodzie zachowało się wiele pomnikowych dębów, najstarsze z nich mają około 500 lat. Przed elewacją frontową pałacu rośnie jeden z najokazalszych platanów 
w powiecie (200 lat). Od strony oranżerii rośnie tulipanowiec amerykański (250 lat). Na dolnym tarasie zachowały się korkowce amurskie, a na wyspie dwa cypryśniki błotne. 

Ciekawostki

W czasach swojej świetności Zarzecze stało się czołowym, obok Łańcuta i Przeworska ośrodkiem życia towarzyskiego i kulturalnego w całym regionie. Na bale wydawane przez hrabinę Morską chętnie zjeżdżała się zarówno młodzież szlachecka jak również arystokracja licząca się w życiu gospodarczym i kulturalnym całej Galicji. 

Zespół Pałacowy Turnau'ów w Urzejowicach

Pałac wybudowany w 1887 r. przez Genowefę i Hermana Turnauów. Pałac piętrowy, murowany, skierowany frontem do parteru wodnego, a tylną ścianą do budynku gospodarczego i dawnego folwarku. Od strony kościoła i grobli paradnej rozplanowano dwa wjazdy do pałacu i folwarku, zachowane po dzień dzisiejszy. Elektyczna dekoracja pałacu dowodzi zamożności i wyrafinowanego gustu właścicieli. Zabytkowy obiekt od czasu do czasu remontowany służył jako placówka oświatowa prawie pół wieku. Obecnie jest własnością prywatną. 

Uniwersystet Ludowy w Gaci

Uroczy budynek usytuowany na wzgórzu, otoczony malowniczym ogrodem, wzniesiony według projektu architekta, Jana Koszyca -Witkiewicza (bratanka Witkiewicza) wzorowany na stylu budownictwa zakopińskiego, jednocześnie w manierze architektury typu dworkowego. 

Uniwersytet został założony przez inż. Ignacego Solarza zwanego "Chrzestnym" - wybitnego działacza chłopskiego. Prowadził on Uniwersytet Orkanowy do 1939 r. Obok wznosi się skromny budynek gospodarczy.

Pałac Lubomirskich w Przeworsku

Powstał na XVII-to wiecznym zrębie. Budowę pałacu zainicjowała księżna marszałkowa Izabela Lubomirska dla swojego wychowanka i przybranego syna Henryka Lubomirskiego. Pałac w Przeworsku od początku istnienia dzięki hojności zamożnej protektorki był bogato wyposażony w cenne meble, dzieła sztuki i wyroby rzemiosła artystycznego. Wartościowym elementem dekoracyjnym pałacu jest skromne profilowanie krawędzi sklepiennych w stylu architektury epoki romantyzmu. Po zakończeniu II wojny światowej pałac i pozostałe budynki pełniły różne funkcje jako siedziby urzędów i instytucji publicznych. W latach 70-tych XX w. przeprowadzono remont kapitalny pałacu przeznaczając go na cele muzealne.

Zespół pałacowo-parkowy

Park przeworski powstał w XVIII w. Rozplanowany zostało w stylu ogrodów francuskich w połowie XIX w. Według zapisów z końca XVIII w . pierwotne założenie ogrodu miało charakter włoski. Z godnie z opisem pochodzącym z inwentarza majątku Lubomirskich z 1798 r. ogród był dwupoziomowym, częściowo otoczonym murem, parkiem i wałem ziemnym. Pośrodku znajdowały się trzy duże kwatery zachowane do dzisiaj jako oś widokowa od bramy głównej do oranżerii. Park posiadał duże aleje spacerowe między gęstymi i wysokimi szpalerami lipowymi i grabowymi, gdzie niegdzie znajdowały się kwatery warzywne. Z upływem czasu wraz ze zmianą właścicieli oraz trendów w sztuce ogrodniczej również wygląd parku uległ przekształceniom, nawiązując do stylu francuskiego, potem angielskiego. Zniszczony po II wojnie światowej stał się miejscem dostępnym dla mieszkańców, niestety z powodu braku należytej opieki pogrążył się w coraz większym zaniedbaniu. Dopiero w 1989 r. nieżyjący już dyrektor Tadeusz Twardowski starannie zaj¹ą się parkiem. Od 1990 r. systematycznie prowadzone są prace pielęgnacyjne, porządkowe i rewaloryzacyjne.

Zespół pałacowy Kellermanów w Żuklinie

Pałac powstał w II poł. XIX w., był własnością rodziny Kellermanów. Jego bryła zachowała się w niezmienionej formie do dnia dzisiejszego. Wnętrze po kilkakrotnych remontach uległo przekształceniu. Jest to obiekt dwukondygnacyjny o płaskim dachu. Centralną część stanowi duży hall, wokół którego mieszczą się pokoje mieszkalne. Zwarty budynek poprzedzony jest od frontu gankiem z tarasem na piętrze, ożywia go staranna, eklektyczna dekoracja - listowania ścian parteru, pilastry i bogate obramowania okien z trójkątnymi przyczółkami na piętrze. Stok wzniesienia, na którym znajduje się pałac porasta wspaniały park. Wcześniej budynek pełnił funkcje oświatowe, od kilku lat nie użytkowany, wymaga bieżących napraw. Obecnie jest własnością prywatną.

Zespół dworski Pogonowskich w Łopuszce Małej

Dwór z końca XIX w. zwany "Siterówk¹" jest jednym z najbardziej malowniczych dworów w regionie. Łopuszański dwór otoczony jest stawem. Na wysepce na środku stawu znajduje się piękna kapliczka - Wotum Dziękczynienia Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 poświęcona przez Metropolitę Przemyskiego Ks. Arcbp. Józefa Michalika.  W latach 90-tych przeprowadzono kapitalny remont obiektu. Siedziba Pogonowskich, murowana parterowa, a w części południowej piętrowa jest obecnie własnością Fundacji Pomocy Młodzieży im. Jana Pawła II "Wzrastanie".

Park krajobrazowy XIX w.

XVII-wieczne założenia ogrodowe zostały gruntownie przebudowane na przełomie XIX i XX w. Dominującym elementem układu przestrzennego jest nowy dwór usytuowany na samej krawędzi skarpy. Pod skarpą, w dolinie rzeki, pośród łąk kwietnych otwierają się szerokie perspektywy na parter wodny. W parku dominują krajowe gatunki drzew liściastych takich jak: lipa, jesion, dąb, brzoza, grab i buk. Z gatunków obcych rośnie platan klonolistny.

Zespół dworski w Lipniku

Murowany dwór powstał początkiem XX w. Starannie odrestaurowany i pięknie udekorowany cieszy się dziś niepowtarzalną urodą. Zespół dworski jest obecnie własnością Fundacji Pomocy Młodzieży im. Jana Pawła II" Wzrastanie".

Park

Park krajobrazowy powstał na przełomie XIX i XX w. Jest jednym z nielicznych parków leśnych o bogatym składzie florystycznym, zarówno gatunków krajowych jak i obcych. Zachowanych jest tu wiele roślin wczesnowiosennych oraz wcałości jednorodny układ przestrzenny według pierwszego rozplanowania, wraz z aleją grabową, lipową, jesionową oraz sadem jabłoniowym.

Zespół pałacowo-parkowy w Hadlach Szklarskich

Parterowy, murowany budynek o urozmaiconej sylwetce poprzedza szeroki taras łączący dom z ogrodem. Dworek wzniesiono na przełomie XIX/ XX w., dla Łastawieckich. Remontowany w latach 70-tych XX w. Obecnie dobrze utrzymany, mieści się w nim Ośrodek Szkoleniowo-Wypoczynkowy zarządzany przez Niezależny Samorządny Związek Policjantów.

Rozległe ogrody krajobrazowe rozplanowane w XVIII stuleciu, otoczone są z trzech stron doliną potoku z dwoma wjazdami na rampach ziemnych i głównym od strony dworu i mostu. Centralne miejsce pośród głównej kwatery zajmuje pałac murowany oraz stary, drewniany dwór. Na skarpie, od strony stawu rośnie gaj z pomnikowymi dębami. Położony na malowniczym wzniesieniu park krajobrazowy, wzbogacony stawami otacza pełen romantyzmu i uroku dobrze utrzymany dwór. 

Zespół pałacowy w Sieniawie

Pałac (1720-1726) powstał według planów Giovaniego Spazzio, nadwornego architekta Sieniawskich). Budynek określany pomarańczarnią za sprawą architektów włoskich stał się reprezentacyjnym pałacykiem letnim. Dopiero na polecenie Czartoryskich w końcu XVIII w. powiększono go trzykrotnie. Kompleksowej przebudowy pałacu dokonano w latach 1881-1883, nadając mu późnobarokowy kształt zachowany do dzisiaj. Pałac składa się z parterowego korpusu- dawny letni pałacyk Sieniawskich i dwóch piętrowych skrzydeł. Całość nakrywają dachy mansardowe. W końcu lat trzydziestych XX w. książę August Czartoryski zajął się gruntownym odnowieniem wnętrz, jednak prace przerwał wybuch II wojny światowej. W czasie II wojny światowej pałac uległ znacznym zniszczeniom. Do roku 1941 w pałacu siedzibę miała radziecka placówka dyplomatyczna. W okresie powojennym pałac nie mając żadnej opieki ze strony państwa systematycznie niszczał. Dopiero w latach 80-tych przeprowadzono całkowitą renowację budynku pałacowego.

Ogrody Sieniawskie

Założone przez Izabelę Czartoryską (zaprojektowane przez Giovanniego Spazzio) odegrały ważną rolę w upowszechnieniu sztuki ogrodowej w Małopolsce. Z najstarszego układu zachowały się aleje lipowe. Zbiorowiska roślinne starej części ogrodów ukształtowane są przede wszystkim z dębu i lipy, zwłaszcza w dębowych nasadzeniach w alejach bocznych głównego traktu. Interesująco przedstawiają się najmłodsze krajobrazowe nasadzenia, których skład florystyczny niczym nie odbiega od naturalnych zbiorowisk leśnych. Lista roślin runa i podszycia jest bardzo bogata i wynosi niekiedy ponad 80 gatunków. Wiosną wielohektarowe powierzchnie pokryte są białymi kwiatami zawilców, a latem gwiazdnicy wielkokwiatowej. W ogrodzie rośnie kilkanaście dębów osobiście zasadzonych przez Tadeusza Kościuszko.

Ciekawostki

Pałac w Sieniawie był ważnym ośrodkiem życia kulturalnego i intelektualnego. Bywali w nim m.in. Tadeusz Kościuszko w 1775 r. i w 1793 r., Julian Kossak, Jan Ursyn Niemcewicz, a także car Rosji Aleksander I w 1812 r. Piękny pałac, położony na terenie 20-hektarowego parku jest dziś luksusowym hotelem z historycznymi wnętrzami.

Przydatne linki

Przeczytaj deklarację dostępności strony internetowej

e-Urząd Biuletyn Informacji Publicznej Portal ePUAP - logowanie do systemu Podkarpacki System e-Administracji Publicznej

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies.

Zamknij informację o plikach Cookies